NLP چیست؟

NLP چیست؟

NLP(ان ال پی) مخفف Neuro-linguistic programming و به معنای برنامه ریزی عصبی کلامی است که برای اولین بار در سال ۱۹۷۰ توسط ریچارد بندلر و جان گریندر در کالیفرنیا بنیانگذاری شد. آنها ادعا می‌کنند که یک ارتباط بین فرآیندهای عصبی (عصب شناختی)، الگوهای زبانی و کلامی (زبان شناختی) و الگوهای رفتاری آموخته شده از طریق تجربه (برنامه‌ریزی) وجود دارد، و این ارتباط می‌تواند برای دستیابی به اهداف مشخص در زندگی تغییر یابد.

NLP به زبان ساده یعنی برنامه ریزی ضمیر ناخودآگاه جهت دستیابی به اهداف شخصی و ویژه است و حتی با استفاده از این روش می‌توان مسیر زندگی را تغییر داد.

Neuro : اولین حرف واژه ان ال پی بر نقش ویژه اعصاب در این علم تاکید دارد. Neuro به این موضوع اشاره دارد که چگونه سیستم عصبی به کمک حواس پنج گانه و ذهن خودآگاه و ناخودآگاه و عملکردهای شناختی، از محیط اطراف اطلاعات کسب می کند.

Linguistic  :دومین حرف واژه آنالبی به این مفهوم اشاره دارد که چگونه از کلام و زبان برای تنظیم و بازسازی افکار، رفتار و احساسات خود استفاده کنیم. به ما می آموزد که چگونه از کلمات برای برقراری ارتباط بهتر با دیگران بهره مند شویم.

Programming : سومین حرف واژه ان ال پی، نحوه ساماندهی افکار با کمک کلام و تاثیر متقابل افکار بر کلام، نگرش و رفتار را توضیح می دهد. تعريف اخير ريچارد بندلر از ان ال پی که به دیکشنری آکسفورد اضافه شده است

برنامه ریزی عصبی کلامی یک مدل از ارتباط بین فردی است. این مدل عمدتا با رابطه بین الگوهای موفق رفتاری و تجربه های ذهنی نهفته در آن ارتباط دارد NLP یک سیستم درمانی پایه گذاری تناوبی بر اساس خوداگاهی، ارتباط موثر و تغییر الگوهای فکری، احساسی و رفتاری است.

تاریخچه و بنیان‌گذاران NLP

سال ۱۹۷۰ در کالیفرنیا، آقایان « ریچارد بندلر » و « جان گریندر » با همکاری هم و ادغام تحقیقات‌شان توانستند یک روش خاص جهت بهبود فعالیت مغزی و رفتاری بوجود آورند. آن‌ها مدعی بودند که بین فرایند‌های عصبی، الگوهای کلامی و الگوهای رفتاری، ارتباط عمیقی وجود دارد.این دو روانشناس بعد از ۳۶ ساعت بحث و گفتگوی مستمر، در نهایت نام Neuro-linguistic programming که به اختصار ان ال پی (NLP) نامیده می‌شود را برای روش خود انتخاب کردند.

البته بعدها با گسترش NLP و تقویت و بهبود تکنیک‌های عملی آن، کاربردهای بیشتر برای NLP معرفی گردید.ریچارد بندلر در ۱۷ سالگی بسیار به موسیقی پاپ علاقه‌مند بود. همسر دکتر رابرت اسپیتزر از او خواست به پسرشان نواختن درام را آموزش دهد. این درخواست زمانی بود که ریچارد تصمیم داشت در دانشگاه کالیفرنیا ادامه تحصیل دهد. بنابراین ریچارد به عنوان سرایدار ملک اسپیتزر یک مکان کوچک در همان محل برای خودش درست کرد. در همین مکان بود که ریچارد با ویرجیناستیر ملاقات کرد.

ویرجینیا ستیر و میلتون اریکسون از جهت درمان مراجعین در زمان کوتاه بسیار شهرت داشتند. ریچارد بندلر و جان گریندر روش درمانی این دو نفر را بررسی کردند و به این نتیجه رسیدند که روش درمانی هر دو، تا حدود بسیار زیادی مشابه یکدیگر است. پس از استخراج و طبقه‌بندی شیوه درمان آن‌ها، شیوه استخراج را در اختیار گروهی روانشناس قرار دادند و متوجه شدند که میزان نتیجه‌گیری این گروه روانشناسان در مقایسه با قبل بسیار بهبود یافت. این شروعی بود برای تحقیقات بیشتر ریچارد و جان برای یافتن اشتراکات انسان‌های موفق در زمینه‌های دیگر.